اثر ۸ هفته تمرین استقامتی بر سطوح ابستاتین پلاسما در موش های صحرایی نر

عاطفه محمدی،  دکتر عباس قنبری نیاکی، دکتر الهه طالبی گرکانی،  سارا نصیری سمنانی   سابقه و هدف: ابستاتین، نوعی پپتید مترشحه از معده است و نقش مهمی در تعادل انرژی، کنترل وزن و دریافت غذا ایفا می­کند. هدف از  اجرای این پژوهش بررسی  اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطوح  استراحتی ابستاتین پلاسما  در موش­های صحرایی  نر­ نژاد  ویستار است. مواد و روش­ها: برای این منظور 30 سر موش نر 8 هفته­ای نژاد ویستار با میانگین وزن 10±180 گرم خریداری شد و به طور تصادفی در سه گروه (کنترل، شم و تمرین 90 دقیقه ) بعد از 4 هفته قرار گرفتند. گروه تمرینی 5 روز در هفته ، برای 8 هفته با سرعت 20 متر بر ثانیه دویدند. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از 4 ساعت ناشتایی، موش­ها بیهوش شدند و نمونه­­گیری انجام گردید و سطوح پلاسمایی ابستاتین، گلوکز و غلظت گلیکوژن و atp کبد اندازه گیری شد. داده­ها با استفاده از روش آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی lsd مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: نتایج نشان داد که سطوح استراحتی ابستاتین پلاسمایی در گروه شم در مقایسه با گروه­های کنترل و تمرین به طور معناداری بالاتر است (05/0< p). تغییر معناداری در سطوح گلوکز پلاسمایی و گلیکوژن و atp  بافت کبدی دیده نشد. نتیجه­گیری: نتیجه این تحقیق از نقش ابستاتین در تعادل و هموستاز انرژی حمایت می­کند. به طوری که احتمالا˝تمرین باعث کاهش سطح ذخایر انرژی بافت کبد می­شود و در پاسخ به کمبود انرژی، ترشح ابستاتین افزایش می­یابد و منابع از دست رفته انرژی را تامین و تعادل انرژی را مجددا˝برقرار می­نماید.  بنابراین به نظر می­رسد مدت تمرین یکی از پارامتر­های مهم در افزایش مقدار ابستاتین در پاسخ به تمرین ورزشی باشد.